COLLEGE-COLUMN

Ons college telt vier wethouders: Sandor Löwik (Duurzaamheid, Maatschappelijk Vastgoed en Mobiliteit), Bertje van Stiphout (Financiën), Patrick Kok (Wonen, Ruimtelijke Ordening) en Niels Wouters (Sociaal Domein). Waar houdt een wethouder zich zoal mee bezig? Wie is de mens achter de wethouder? Periodiek berichten zij daarover in deze krant.
Deze week Bertje van Stiphout.

Ik ben weliswaar geboren in Castricum, maar opgegroeid in Helmond. Ik kom uit een gezin van vier kinderen, met naast mij twee oudere broers en een jonger zusje.

In de periode dat wij op de lagere school zaten, in de jaren ‘60, waren er nog geen officiële zwembaden met chloorwater. In de zomer kon je zwemmen in de Zuid-Willemsvaart bij sluis 8 in Helmond, in zwembad de Oase in Beek en Donk én in sommige vennen in de bossen. 

Op woensdagmiddag gingen we dan met ons viertjes en ons moeder op de fiets naar Mierlo om te zwemmen in ‘t Wolfsven. Dat was toen nog een open plas water, zonder enige voorziening. Geen recreatiepark, geen speeltuin, geen horeca, geen sanitaire voorziening, geen prullenbakken, geen toezicht. Gewoon een prachtig ven in de bossen, waarin je heerlijk kon zwemmen. Gewapend met een tas met ranja, boterhammen, zonnebrand en handdoeken fietsten we dan zo’n 8 kilometer naar ‘t Wolfsven. Ik heb daar heel goede herinneringen aan. 

Als wethouder heb ik nu Dagstrand Enode in mijn portefeuille. Dat me erg doet denken aan ‘t Wolfsven uit mijn jeugd. Enode is een strandbad dat voor iedereen gratis toegankelijk is, waar geen grote evenementen plaatsvinden en dat onderhouden wordt door de gemeente zelf. Er is een breder zandstrand gemaakt, er zijn nieuwe drijflijnen neergelegd (die het ondiepe gedeelte van het diepere gedeelte scheiden), grotere prullenbakken geplaatst en de fietsenstalling wordt opgeknapt, zodat het er allemaal weer mooi bij ligt voor het nieuwe zwemseizoen. 

Kortom, een heerlijke plek, waar het goed toeven is en die doet denken aan mijn eigen jeugd. Ik hoop dat iedereen nu net zo kan genieten van het ‘wildzwemmen’ als ik toentertijd.

Bertje van Stiphout